ارتباط مهارت های ارتباطی مربیان با خلاقیت بازیکنان بسکتبال لیگ دسته یک

هدف کلی این تحقیق بررسی ارتباط بین مهارت های ارتباطی مربیان و خلاقیت بازیکنان بسکتبال لیگ دسته یک بود. روش تحقیق، توصیفی و از نوع همبستگی است، به لحاظ هدف کاربردی بوده و به صورت میدانی انجام شده است. جامعه آماری این تحقیق را کلیه مربیان و بازیکنان بسکتبال لیگ دسته یک کشور تشکیل دادند. به علت محدود بودن حجم جامعه، کل جامعه به عنوان نمونه انتخاب و مورد بررسی قرار گرفتند. در این تحقیق برای گردآوری اطلاعات از دو پرسشنامه روا و پایا استفاده شد: 1- پرسشنامه مهارت های ارتباطی برتون 2- پرسشنامه خلاقیت رندسیپ همچنین پرسشنامه مشخصات فردی که سن، جنس، رشته تحصیلی و سابقه فعالیت (بازیکنی و مربیگیری) جامعه مورد نظر را بررسی خواهد کرد. روایی پرسشنامه های مذکور با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ برای پرسشنامه مهارت های ارتباطی برابر 82/0 و برای پرسشنامه خلاقیت برابر 89/0 محاسبه گردید. در این تحقیق جهت تجزیه و تحلیل داده ها از روش آمار توصیفی (جداول، فراوانی، درصد، میانگین، انحراف استاندارد و واریانس) و آمار استنباطی (ضریب همبستگی پیرسون، اسپیرمن و آزمون t مستقل) استفاده شد. یافته ها نشان داد که بین مهارت های ارتباطی مربیان، مهارت ارتباط کلامی، شنود موثر و بازخورد با خلاقیت بازیکنان بسکتبال دسته یک کشور ارتباط مثبت و معناداری وجود دارد. بین مهارتهای ارتباطی مربیان و خلاقیت بازیکنان بسکتبال دسته یک از لحاظ جنسیت تفاوت معناداری وجود ندارد. بین مهارتهای ارتباطی مربیان و خلاقیت بازیکنان بسکتبال دسته یک از لحاظ رشته تحصیلی تفاوت معناداری وجود دارد. بین سن بازیکنان بسکتبال با مهارتهای ارتباطی، مولفه کلامی مربی و خلاقیت بازیکنان ارتباط معناداری وجود ندارد. بین سن بازیکنان بسکتبال با مهارت ارتباطی بازخورد مربی ارتباط منفی و معناداری و بین سن بازیکنان بسکتبال با مهارت ارتباطی شنود موثر مربی ارتباط مثبت و معناداری وجود دارد. بین سابقه ورزشی بازیکنان با مهارت ارتباطی، مهارت کلامی، مهارت بازخورد مربی و خلاقیت بازیکنان ارتباط معناداری وجود ندارد. بین سابقه ورزشی بازیکنان با مهارت ارتباطی شنود موثر مربی ارتباط مثبت و معناداری وجود دارد.